Kościół filialny w Dominowie

Historia kościoła w Dominowie jest znacznie krótsza niż budynek w którym odbywają się praktyki religijne. Budynek pobudowany został w XIX wieku jako zespół pałacowo- mieszkalny służący ówczesnym właścicielom majątku ziemskiego w Dominowie. W 1891 roku majątek ten wraz z pałacem hr. Stanisław Poniński sprzedał niemieckiej Komisji Kolonizacyjnej. Komisja ta na rozparcelowanych gruntach urządziła gospodarstwa rolne o powierzchni ok. 20 ha, natomiast zespół  pałacowy przeznaczono na cele publiczne, przy czym w części środkowej i wschodniej urządzono szkołę natomiast część zachodnią –dotąd sala balowa- przeznaczono na cele kultu religijnego.  Napływ ludności niemieckiej  wyznania ewangelickiego  na przygotowane gospodarstwa spowodował że zaistniała potrzeba powstania w tutejszym środowisku świątyni ewangelickiej.  W 1905 roku w Dominowie powstała gmina ewangelicka i to pod jej potrzeby uruchomiono w przebudowanym skrzydle pałacu świątynię z zamontowanym na wieży dzwonem, wydzielono działkę pod cmentarz ewangelicki oraz przeznaczono blisko 20 ha na grunty parafialne służące utrzymaniu miejscowego pastora. Stan taki trwał do uzyskania przez  Polskę niepodległości w 1918 roku i niewiele zmieniony  do końca wojny –do 1945 roku.  Już w marcu 1945 roku poczyniono starania uwieńczone sukcesem by kościół służący dotąd  protestantom przejęli rzymsko-katolicy którzy przejmowali po dotąd tu zamieszkałych Niemcach wszystkie gospodarstwa i siedliska. Początkowo w Dominowie odbywały się tylko nabożeństwa w niedziele a księdza przywożono wozem konnym przez ówczesnych właścicieli gospodarstw. Z posługi tej korzystali kolejni proboszczowie- ks. Kowalski, ks. Widelicki, ks. Stępniak i częściowo ks. Jankowski. Na pewno z własnego środka lokomocj ikorzystał już ks. Drażdzyński – motocykl i samochód/ Syrena/.  Znacznej zmiany funkcjonowania  kościoła  dokonał ks. Krzyżaniak  który uzyskał zgodę władz administracyjnych na  uruchomienie drzwi wejściowych od strony ulicy co dotąd było praktycznie niemożliwe. Dokonano przebudowy prezbiterium w duchu posoborowym – usunięto  poniemiecką jeszcze ambonę, balaski oddzielające prezbiterium od pozostałej części kościoła, przebudowano główny ołtarz. W 1981 roku uzyskano długo oczekiwaną zgodę na odbywanie procesji eucharystycznej  z okazji Święta Bożego Ciała przez wieś Dominowo. Dotąd zakaz  władze  tłumaczyły względami bezpieczeństwa dlatego procesje do czterech ołtarzy odbywały się na placu przykościelnym.  Procesje w  Dominowie odbywają się w niedzielę po Święcie Bożego Ciała. W 1983 roku  pod kierownictwem ks. J. Kędzierskiego dokonano kolejnego remontu w ramach którego w oknach zamontowano kolorowe witraże, wykonano w drewnie rzeźbę Św. Andrzeja Boboli oraz nowy ołtarz, ambonkę i rzeźby przedstawiające 7 sakramentów św. wokół tabernakulum.Na bocznych ścianach głównej części kościoła  namalowano Tajemnice Radosne z lewej i z prawej Tajemnice Chwalebne Różańca. Tym samym osiągnięto wygląd który trwa do dziś. W marcu  1989 roku wskutek zabiegów mieszkańców  Dominowa wydzielono  działkę przylegającą do gruntów parafialnych pod budowę Domu Katechetycznego którego budowę rozpoczęto już w październiku 1989 roku.  Dalsze prace przy budowie prowadził ówczesny proboszcz ks. Z. Skrzypski. W tym czasie ostatecznie prawnie uregulowano  własność zarówno budynku kościoła jak i gruntu na rzecz parafii Giecz. Od 1 września 1992 roku parter nowo pobudowanego budynku Domu Parafialnego  wydzierżawiono miejscowej szkole podstawowej.  Z dniem 1 lipca 1995 roku parafię Giecz i Grodziszczko objął ks. P. Til i zamieszkał jako pierwszy proboszcz naszych parafii w Dominowie. W kościele w Dominowie umieszczono nowe stacje drogi krzyżowej ofiarowane przez pp. Kasprzaków z Orzeszkowa Odnowiono też malaturę i przebudowano zakrystię. W 2001 roku parafia Giecz wzbogaciła się za symboliczną opłatę o kilkuset metrową działkę gruntu położoną w Dominowie na której pobudowano figurę MB Fatimskiej. Transakcji dokonano między Samorządem Gminy a parafią którą reprezentował ks. proboszcz Z. Uramowski. Ostatni kapitalny remont w kościele w Dominowie już pod kierunkiem  prob. Z Nowaczewskiego miał miejsce w 2007 roku. Założono CO, przeprowadzono zabiegi osuszające fundamenty, odnowiono podłogę, ławki, pomalowano ściany, W tym też roku 14 września poświęcono  umieszczony w niszy przedsionka kościoła w Dominowie Krzyż który w wojnę ostrzelany został przez hitlerowców na plebanii w Grodziszczku. Druga nisza w przedsionku zabudowana została wizerunkiem Błogosławionego Jana Pawła II. W 2010 roku wydana została publikacja  opracowana przez Aleksandra Kubiaczyka dyrektora  miejscowej szkoły im. Jana Pawła II w stulecie istnienia świątyni.