Patron kościoła filialnego w Dominowie – Święty Andrzej Bobola

Urodził się 30 listopada 1591 roku w Strachocinie koło Sanoka.  Pochodził ze średnio zamożnej szlachty. Nauki pobierał w jednej ze szkół jezuickich w Wilnie, potem  wstąpił do Towarzystwa Jezusowego i już jako zakonnik kontynuował studia filozoficzne i teologiczne. Święcenia kapłańskie otrzymał 12 marca 1622 roku. Od tej chwili Św. Andrzej rozwijał niestrudzoną działalność na różnych placówkach. W latach 1623-24 był rektorem kościoła  w Nieświerzu. W latach 1624-30 kierował Solidacją Mariańską w Wilnie, gdzie został rektorem kościoła św. Kazimierza.  W latach 1630-33 został przełożonym nowo założonego klasztoru w Bobrujsku. W latach 1633-35 był moderatorem solidacji mariańskiej wśród  młodzieży w Płocku. W 1635 roku mianowany został kaznodzieją w Warszawie a rok później jest ponownie w Płocku w latach 1638-42 w Łomży potem w Wilnie, wreszcie od roku 1652 oddaje się pracy misyjnej w Pińsku. Żarliwość z jaką  oddawał się pracy misyjnej zjednała  mu miano apostoła Pińszczyzny wzbudzając przeciw niemu wrogość  prawosławnych, którzy niechętnie  patrzyli na jezuitów. W maju 1657 Janów Podlaski został zajęty przez oddział Kozaków, którzy dokonali rzezi katolików i żydów.  Św. Andrzej Bobola w obawie przed zemstą prawosławnych usiłował szukać schronienia w pobliskiej wsi Mohilno. Niestety pochwycony został zawleczony do Janowa i tam na rynku miasta poniósł śmierć męczeńską 16 maja 1657 roku; Przechodził straszne tortury. Żądano by wyparł się wiary. Bohaterski kapłan wytrwał jednak do końca, wzywając imienia Jezus. Straszliwie zmasakrowanego powieszono nogami do góry i uderzeniem szabli zakończono  katusze.  Ciało  męczennika przeniesiono do kościoła. Stamtąd jezuici zabrali je do Pińska i pochowali  w podziemiach  kościoła klasztornego. O grobie po wielu latach zapomniano. Pod wpływem cudów  przypisanych Św. Andrzejowi  rektor kolegium pińskiego wskazał miejsce w którym znajdował się grób. Ciało znaleziono nietknięte rozkładem. Podjęto  starania o beatyfikację . Do  beatyfikacji doszło  w 1853 roku za pontyfikatu papieża  Piusa IX. Męczennika kanonizował papież Pius XI dnia 17 kwietnia 1938 roku. Po cudownym odkryciu relikwie  Świętego przewieziono do Połocka , gdzie spoczywały do 1922 roku, następnie  do Moskwy skąd dwa lata później zabrała je  do Rzymu specjalna misja papieska. Po kanonizacji relikwie sprowadzono do Warszawy  w triumfalnym przejeździe  specjalnym pociągiem przez Europę. Złożono je w kaplicy jezuickiej na ul. Rakowieckiej. W latach okupacji przechowywano je w kościele MB Łaskawej na Starym Mieście, który w czasie powstania został doszczętnie zniszczony. Relikwie ocalały i przeniesiono je do kościoła  Św. Jacka przy ul. Freta, po czym ponownie umieszczono  je pod koniec 1945 roku przy ul. Rakowieckiej- obecnie Sanktuarium Św. Andrzeja Boboli.  Od 16 maja 2002 roku Św. Andrzej Bobola jest drugorzędnym patronem Polski.